Tirana është kryeqyteti dhe qyteti më i madh i Shqipërisë. Ajo ka një histori shumë të vjetër, që daton që nga epoka paleolitike, e cila daton 10.000 deri 30.000 vjet më parë. Vendbanimet më të vjetra janë gjetur në afërsi të malit të Dajtit dhe shpellës së Pëllumbasit. Tirana dhe rrethinat e saj janë të mbushura me toponimet ilire. Ilirët e quajtën vendbanimin Tërana.

Por vetë qyteti është i ri, më shumë se 400 vjeçar. Ajo u themelua në vitin 1614 nga Sulejman Pashë Bargjini një zotërim feudal i asaj kohe nga ky rajon. Vendodhja e saj gjeografike, e vendosur në mes të maleve dhe detit, në zemër të Shqipërisë, e bënin këtë qytet më atraktiv për të gjithë njerëzit, duke i inkurajuar ata të zhvendoseshin në Tiranë.

Origjina e emrit

Edhe pse një qytet i ri dhe kryeqytet modern origjina e Tiranës si një qendër e banuar janë mjaft të vjetra me disa teori dhe mitet që shoqërojnë emrin e saj aktual me versionet e lashta. Një version është se emri i saj rrjedh nga fjala “Theranda” në burimet e lashta greke dhe latine, që vendasit e quanin Të ranat, e përdorur nga banorët, që do të thotë ‘rënë material “, në lidhje me përbërjen e terreni nga toka vështirë sulën me ujë nga malet e afërta. Një tjetër teori është se ajo vjen nga fjala “Tirkan”, emër që përdoret nga historiani i shekullit të gjashtë bizantin Prokop për t’iu referuar një kështjelle, e ndërtuar për herë të parë në shekullin e parë pes, në malin e Dajtit, rrënojat e të cilave janë ruajtur. Disa thonë se ajo vjen nga “Tyros”, fjala e vjetër greke për “bulmet”, sipas hipotezës se ishte një terren ku barinjtë e zonave përreth mblidheshin për të tregtuar produktet e qumështit.

Themelimi i qytetit  (ndikimi otoman)

Tirana moderne u themelua nga Sulejman Pashë Bargjini një sundimtar vendas nga Mullei, i cili ndërtoi një xhami, një furrë pjekje dhe një hamam (sauna turke). Qyteti filloi të rritej në fillim të shekullit 18, por vazhdoi të ishte një qytet parëndësishme deri sa u shpall kryeqytet i Shqipërisë në vitin 1920. Kjo ishte kryesisht për shkak të pozicionit të saj gjeografik, pak a shumë në mes të vendit, nga ana veriore mes gegëve dhe toskëve në jug. Kjo nuk ishte deri në fund të vitit 1920, kur influenca italiane u bë mjaft e forte dhe qendra e qytetit mori pamjen e një kryeqytet.

Monarkia

Më 8 shkurt 1920, Kongresi i Lushnjës shpalli Tiranën si kryeqytin e përkohshëm të Shqipërisë, e cila kishte fituar pavarësinë në vitin 1912. Në vitin 1923, plani i parë rregullues i qytetit është hartuar nga arkitektë austriake. Pastaj ndërtimit në qendrës së Tiranës ishte pjesë e paketës së bashkëpunimit midis Zogut, mbretit të Shqipërisë dhe Italisë fashiste. Ahmet Zogu ishte udhëheqës i Shqipërisë nga viti 1922 deri 1939. Ai së pari shërbeu si kryeministër (1922-1924), më pas si President (1925-1928) dhe më në fund si Mbret (1928-1939). Qendra e Tiranës është projekti i Florestano di Fausto dhe Armando Brasini njohur arkitektët e periudhës Benito Musoloni në Itali.

Brasini hodhi bazat për modernizimin e rregullimin e ndërtesave ministrore në qendër të qytetit. Plani u shqyrtua nga arkitekti shqiptar Eshref Frashëri, arkitekti italian Castellani dhe arkitektët austriakë Weiss dhe Kohler. Ndërtesat moderne parlamentare shqiptare ka shërbyer si klub oficerësh. Në atë kohë, në shtator 1928, Zogu e Shqipërisë u kurorëzua Mbreti Zog I, Mbret i Shqiptarëve

Stili Komunist

Nga viti 1944 deri më 1991, qyteti përjetoi një rënie në cilësinë arkitekturore. Filluan të ndërtoheshin masivisht komplekse apartamentesh të stilit socialist, ndërsa Sheshi Skënderbej u rindërtua me disa ndërtesa të cilat ishin shkatërruar. Për shembull, ish Pazari Vjetër i Tiranës dhe Katedralja Ortodokse u rrafshuan në tokë për ngritjen e pallatit sovjetik i quajtur Pallati i Kulturës. Ndërtesa e bashkisë të ndërtuara me stil italian u prishën dhe në vend të tyre u ndërtua Muzeu Historik Kombëtar, ndërsa struktura qe shërbente Parlamenti i Shqipërisë, gjatë monarkisë u shndërrua në teatër për fëmijë (Teatri i Kukullave sot).

Pjesa veriore e bulevardit kryesor u riemërua Stalin Bulevardi dhe statuja e tij ngritur në sheshin e qytetit. Si pronësia private makina u ndalua, transport në masë përbëhej kryesisht nga biçikleta, kamionë dhe autobusë. Pas vdekjes së Hoxhës, një muze piramidale u ndërtua në kujtesën e tij nga qeveria. Tani është e njohur si Piramida, por nuk ka të bëjë me Enver Hoxhën, ajo është kthyer në Qendrën Kulturore të Tiranës.

Pjesa e veriore e bulevardit kryesor u riemërua Bulevardi Stalin dhe statuaj e tij u ngrit në qendër të qytetit. Ndërsa zotërimi i makinave u ndalua, transporti për masën përbëhej kryesisht nga biçikletat,  kamionët dhe autobuzët. Pas vdekjes së Enver Hoxhës, një muze piramde u ndërtua në nder të tij nga qeveria. Tani është e njohur si Piramida, por nuk ka të bëjë më me Enver Hoxhën, ajo është kthyer qendrën kulturore të Tiranës.

Tirana Moderne

Sot, Tirana është qendra e jetës politike, ekonomike dhe kulturore e vendit, me rreth 1 000 000 banorë.

Në vitet e fundit Tirana ka pësuar ndryshime thelbësore në pamjen e saj. Apartamentet e kohës së komunizimit janë lyer në ngjyra të ndezura dhe modele abstrakte nga një artist i cili ishte kryetar i bashkisë (Z.Edi Rama). Kjo nuk ishte vetëm një rregullim por një frymëzim për banorët dhe gjithashtu vizitorët. Për më tepër Tirana ka pësuar një zhvillim gjithmonë në rritje në infrastrukturën moderne duke kontribuar në pamjen metropolitane të qytetit. Tirana po ndryshon çdo ditë. Sheshi Skenderbej është restauruar së fundi, inaugurimi i të cilit u bë më 10 Qershor 2017.